در اظهار نظرهایی که تا الان برام فرستاده شده بیش از 66 رفتارم از نظر مخاطبین مثبت تلقی شده و بیش از 60 رفتار منفی. در بین رفتارهای منفی همه چیز هست از شیر مرغ تا جان آدمیزاد و صد البته تمامشون برای من محترم و مهم. از خوندن نظراتی که مربوط به رفتارهای منفی بود نه تنها ناراحت نشدم بلکه برام بسیار جالب ، مفید و کاربردی هم بود. اما یک استثناء تا الان وجود داشته و خوندن یک نظر باعث شد تصمیم بگیرم مطلبی رو بنویسم.
ایراد مشترکی که دو نفر از بزرگواران به من گرفتند اینه که چرا در محیط کار از افرادی که خوشنام نیستند و یا حرف و حدیثی در مورد اونها وجود داره حمایت کردم.
وقتی به خودم به عنوان یک فرد و برای امور شخصی بخوام نصحیت کنم ، میگم همیشه باید از مواضع تهمت دوری کنی. یعنی نه تنها باید از خطا و اشتباه و گناه برحذر باشی بلکه حتی نباید کاری کنی که چنین تصوری در ذهن دیگران در موردت بوجود بیاد.
اما وقتی به عنوان یک مدیر ، زندگی اداری حدود 100 نفر (که میتونه ارتباط تنگاتنگی با معیشت اقتصادی و جایگاه اجتماعی افراد داشته باشه) در ید اختیارت باشه موضوع متفاوت خواهد بود.
هیچ یک از ما نمیتونه ادعا کنه که تابحال هیچ گناه و خطا و اشتباهی نکرده. وقتی همه در این خصوصیت با هم یکسان هستیم میدونید فرق ما با افرادی که گناه و خطا و اشتباه اونها فاش شده چیه؟ فقط یه تفاوت داریم ؛ خداوند متعال هنوز پرده ی ستار العیوبی رو از روی سر ما برنداشته تا رسوای عالم و آدم بشیم.
نباید یه موقع فکر کنیم خداوند ما رو از اونها بیشتر دوست داشته که تا بحال رسوامون نکرده. خیر ؛ ابدا" چنین قضاوتی درست نیست. متاسفانه در موارد بیشماری صبر خداوند باعث فراموشی و یا جری شدن ما بندگان شده. در نقطه ی مقابل ، بعضی وقتا خداوند کسی رو رسوا و گناه و خطاش رو فاش میکنه تا اون فرد سریعتر شکسته بشه و برگرده به راه اصلی و ما چه خبر داریم که دلشکستگان چه حال و روزی دارند و چه توفیق بزرگی میتونه نصیب اونها بشه
در کوی ما شکسته دلی میخرند و بس
بازار خودفروشی از آن سوی دیگر است
بزرگانی در تاریخ بودند که بخشی از حیاتشون با گناه و لغزش و اشتباه سپری شده و مردم هم این رو میدونستند اما لطف خدا شامل حالشون شده و آنچنان متحول شدند و برگشتند که از اون پس ، جزو بزرگان دنیا و بندگان خاص الهی لقب گرفتند.
اگه از بعد معرفتی به ابعاد تفکر دنیایی خودمون هم برگردیم کسی که دچار خطا و اشتباه و گناه شده و این موضوع بطور مستند فاش بشه (تکرا میکنم کسی که دچار خطا و اشتباه و گناهی که بطور مستند فاش شده باشه) مجازاتی دنیایی داره که با تحمل اون دیگه نباید مهر و انگ رسوایی بصورت مادام العمر روی پیشونیش باشه. البته داستان کسی که اصرار مکرر بر خطا و اشتباه و گناه داره متفاوت است.
اینها همه شد مقدمه برا اینکه بگم دوستان عزیز ، تا کسی خطا و گناه و اشتباه و جرمش ثابت نشده باشه حق نداریم تحت عناوینی همچون خوشنام نبودن و حرف و حدیث و اینجور چیزا ، اون فرد رو از حقوق مادی و اجتماعیش محروم و یا طوری رفتار کنیم که اعتبار و آبروش خدشه دار بشه. آیا تا بحال ندیدید افرادی رو که کلی حرف و حدیث در موردشون مطرح شده اما در نهایت معلوم شده همه ی اون حرفها ناشی از غرض ورزی و یا عدم آگاهی از تمام جزئیات بوده؟ آیا این از جوانمردی و انسانیت است که بخاطر اینکه مبادا گردی به جایگاه ما بشینه ، با اعتبار و آبروی افراد فقط بخاطر حرفهای شنیده شده بازی کنیم؟ آیا نشنیده اید در مورد امام حسین علیه السلام هم حرف و حدیثهایی از این دست که از دین خدا خارج شده باعث شد گروهی شمشیر کشیدن بر اون حضرت رو دارای ثواب اخروی بدونند و مخلصا" لله سر آن بزرگوار و یارانش رو بریدند؟
در زندگی شخصی شاید ما مجاز باشیم که احتیاط کنیم و با چنین افرادی معاشرت خاص و رفت و آمد ویژه نداشته باشیم اما اگه در جایگاهی قرار گرفتیم که رزق و روزی و اعتبار و آبروی این افراد به تصمیم و قلم ما گره خورده باشه دیگه حق نداریم بدون دلیل مستند اونها رو از حقی محروم و یا اعتبارشون رو لکه دار کنیم. ضرب المثل "تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها" رو هرگز و هرگز و هرگز در جایی که با آبروی و رزق افراد سر و کار داریم نباید مد نظر قرار بدیم.
دوستان ارجمندم ؛ در بسیاری از مواقع خداوند نعمتهایی در اختیار ما قرار میده که فقط متعلق به ما نیست بلکه خدا انتظار داره از این ابزار برای کمک و یاری رسانی به دیگران استفاده کنیم و یکی از نعمتها جایگاه اجتماعی و اعتبار مردمی است. هر چقدر که جایگاه اجتماعی و اعتبار مردمی بالاتری داشته باشیم وظیفه ی بیشتر و سنگینتری در ارتباط با حمایت و یاری رسانی به دیگران خواهیم داشت.
و سخن آخر اینکه:
من یقین و باور قلبی دارم که در روز حساب ، کار همه ی خلایق در مورد عملکرد شخصی بندگان نسبت به خدا در چشم بر هم زدنی (و حتی کمتر از اون) حل و فصل خواهد شد. اما شدیدا" نگران وظیفه ام نسبت به دیگر خلایق هستم. اگر بتونیم دو صفت رحمان و رحیم رو در زندگی و نسبت به دیگران اجرا کنیم ، از این بابت هم دیگه نباید جای هیچ نگرانی داشته باشیم. انشاءالله که همه بتونیم.
درباره این سایت