طلا در طبیعت به دو صورت وجود داره ؛ خالص خالص و یا بصورت سنگ معدن
برای بدست آوردن طلای خالص طبیعی ، خاک و شن و ماسه ی حاوی طلا رو باید بشوری تا ناخالصیهاش شسته بشه و برق زرد رنگ تکه های طلا هویدا بشن. این روش نیاز به تجهیزات پیچیده و خاصی نداره و حتی با دست خالی و یا یه دونه تابه میشه اینکار رو انجام داد. فقط باید بدونی ذرات طلا با کدوم خاک و شن و ماسه پوشیده شده و در کار زدودن ناخالصیها همت زیادی داشته باشی. امروزه از ماشین آلات مختلف و بزرگ در این روش استفاده میکنند اما اصول کار تغییر نکرده. شستشو ، شستشو و شستشو که منجر به حذف اضافات بی ارزش میشه.
نوع دیگه ی طلا بصورت سنگ معدن است. اینجا دیگه استحصال طلا کار ساده ای نیست. ناخالصیها اونقدر با طلا ترکیب شدند که به آسونی و با شستشو نمیشه طلا رو جدا کرد. در این سنگها مقدار ناخالصیهای موجود اونقدر زیاده که از هر 2000 کیلوگرم سنگ معدن فقط 1 گرم طلا بدست میاد.
برای برداشت سنگ معدن باید اون رو منفجر کنی ، قطعات سنگ رو در آسیابهای بزرگ خرد و تکه تکه کنی ، از حرارت بسیار زیاد برای ذوب کردن مواد بهره ببری و از انواع اسیدها و مواد سمی برای جدا کردن طلا از ناخالصیها استفاده کنی ، تا در نهایت طلای خالص خالص بیاد بیرون.
در درون وجود همه ی ما طلای ناب و خالصی وجود داره. بعضی وقتا با مدل رفتاری و زندگی خودمون ، یا روی این طلا رو با خاک و شن و ماسه (انواع و اقسام دلبستگیها و بت پرستیها) پوشوندیم و یا بدتر از اون ، اون رو طوری با ناخالصیها آمیخته کردیم که عین ذرات سنگ به هم چسبیدند و دیگه به آسونی قابل تفکیک نیستند.
بعضیها توی عمر دنیایی همت میکنند و با شستشوی درونشون و پالایش ناخالصیها ، به طلای ناب درونی خودشون میرسند. اما کسانی هم هستند که بقدری ناخالصی دور و بر خودشون جمع کردند که طلای درونشون دیگه مثل سنگ معدن طلا شده این افراد اگه در دنیا موفق به پالایش خودشون نشوند و یا همتی در این زمینه بخرج ندن ، پس از مرگ این کار در موردشون انجام خواهد شد اما دیگه کار با یه شستشوی ساده انجام پذیر نیست.
اینها مثل سنگ معدن طلا باید بشکنند ، تکه تکه بشن ، درون آتش قرار بگیرن و مراحل سنگینی رو طی کنند. اینکار برای عذاب نیست ، فقط بنا است طلای درونشون هویدا بشه. هر کسی ناخالصی بیشتری به همراه داشته باشه باید برای رها شدن از اون ، مراحل بیشتر و سنگینتری رو طی کنه.
شاید ، شاید و شاید کارکرد جهنمی که برای ما توصیف کردند همین باشه.
جهنم نشانه ای از مهر الهی نسبت به بندگانی است که نتونستند ناخالصیها رو از خودشون دور کنند.
خیز که مستانه شرابت دهند
مرغ دل از بهر کبابت دهند
تا نکنی بیم ز روز حساب
باده فزونتر ز حسابت دهند
گر طلبی خرمن ما را زکات
بیشتر از حد نصابت دهند
عذب* بود ، نام نهندش عذاب
مشنو اگر بیم عذابت دهند
بر در میخانه اگر سر نهی
طاعت ناکرده ثوابت دهند
یک دو کتابی بزن از دست پیر
تا خبر از سرّ کتابت دهند
خدمت مستان خرابات کن
بو که دلی مست و خرابت دهند
در عوض کوثر و تسنیم و خلد
یک قدح از باده ی نابت دهند
عذب = گوارا
(شعر از: حاج میرزا حبیب خراسانی)
درباره این سایت