فکر میکنم سفر امروزمون به فریدن یکی از کوتاهترین سفرهایی بوده که برای گشت و گذار در طبیعت و جمع کردن سبزی کوهی به این منطقه داشتیم ؛ چهار ساعت رانندگی برای 2 ساعت کوهپیمایی مختصر که بیشترش صرف دیدن مناظر ، جمع کردن تره کوهی و کمی عکاسی شد.
اگه شب گذشته به فریدن رفته بودیم فرصت بیشتری برای این گردش آخر هفته ای در اختیارمون بود اما شرایط طوری بود که برنامه ی حرکت رو برای بامداد جمعه تعیین کردیم. این سفر با همراهی همسرم بود. نمیدونستم وضعیت روزه ام چطور خواهد شد. مطابق این ایام ساعت 03:30 و موقع سحر بیدار شده بودم و بعد از اذان گلخونه ی کاکتوس رو آبیاری کردم. فرصتی برای استراحت و خواب نبود. حوالی ساعت 7 بامداد از اصفهان حرکت کردیم.
تا شهر دامنه تردد ماشینها قدری بیشتر از اون چیزی بود که انتظار داشتم. خیلیها مثل ما تلاش داشتند روزهای زود گذر بهار و اردیبهشت رو درک کنند و دل به طبیعت سرسبز این روزهای غرب استان بزنند. عشایر و کوچ نشینها در حال انتقال گله های بزرگ بز و گوسفند به مراتع ییلاقی غرب استان بودند. هزاران رأس دام سبک حرکتی دلنشین ، یکپارچه و هماهنگی داشتند که جست و خیز بره های بهاری و جولان دادن سگهای بزرگ گله جلوه ی ویژه ای به این حرکت رو به سرسبزی داده بود.
از پلیس راه دامنه به بعد جاده خیلی خلوت شد. بنا بود گشت و گذار امروز با همراهی تعدادی از بستگان باشه اما تعدادی از اونها نتونسته بودند بیاند و اونهایی هم که شب قبل به فریدن اومده بودند در اون ساعت روز هنوز خواب بودند.حیف این ساعتها و لحظات روحبخش و کمیاب که صرف خواب بشه. کشاورزان این منطقه از ساعتهای ابتدایی روز کار خودشون رو آغاز کرده بودند و مزارع بزرگ سیب زمینی و سیفی جات در حال آبیاری.
برنامه ی اولیه ی سفرمون برای جمع آوری آویشن بود اما وقتی دیدیم فقط خودمون دو تا هستیم تصمیم گرفتیم بریم جایی که معمولا" هر سال یکبار در اونجا گشت و گذار و طبیعت گردی و سبزی چینی داریم و اون هم فقط به قصد کوهپیمایی چرا که فکر میکردیم هنوز زمان سبزی چینی در اونجا فرا نرسیده.
وقتی به مقصد رسیدیم ، چشم انداز پیش روی ما کوهها و تپه های سر سبز که لکه های بزرگ برف هنوز روی اونها خودنمایی میکرد ، انبوه بوته های گون ، خرمن خرمن لاله ی واژگون ، لاله های سرخ وحشی و نوای پرندگان مختلفی بود که در حال نغمه سرایی و جست و خیز بودند. شرایط جوی آرمانی ، آسمون همراه با ابرهای زیبای کومولوس همراه با وزش نسیم خنک ملایمی که بوی عطر گیاهان رو در فضا منتشر میکرد.
چند نفر دیگه قبل از ما اونجا بودند که متوجه شدیم از بستگان دور هستند. کمی با اونها فاصله داشتیم و تصمیم گرفتیم بجای ملحق شدن به اونها ابتدا در بخش دیگری از کوه حرکت کنیم. ظرف چند دقیقه وسایل مورد نیاز رو جمع و جور کردیم و راه افتادیم.
آهسته حرکت میکردیم و تا بیشترین حظ بصری رو از این فضا بدست بیاریم. جالب بود که از همون ابتدا ساقه های تره کوهی در مقابل دیدگانمون خودنمایی میکردند. کمی که جلوتر رفتیم تقریبا" همه جا پر از تره بود. در بخشهای بالاتر که بتازگی از زیر برف خارج شده بودند ، تره ها بسیار ترد و تازه تر بودند. فکر میکنم در طول سالهایی که به این منطقه سفر کردیم این بهترین و مرغوب ترین تره ای بوده که تا بحال دیده و جمع کردیم.
دقت میکردیم فقط تره های بزرگ رو بچینیم تا تره های کوچک و باریک فرصت رشد و تکثیر پیازچه رو داشته باشند. چند بار از روی قطعات بزرگ برف عبور کردم. بسیاری از گیاهان رو دیدم که تازه در حال جوانه زدن و سر برون کردن از خاک بودند ؛ چه منظره ی باشکوهی و چه اشتیاقی برای رویش و زندگی
بجز تره کوهی ، سایر سبزیهای مورد نظرمون هنوز رشد نکرده بودند و زادگاه اونها هنوز زیر برف بود و یا تازه برفش آب شده بود. ساعت 10:30 بود. حدود نیم ساعت زمان لازم بود تا به ماشینمون برسیم. اگه الان برمیگشتیم پایین ، میتونستیم تا قبل از اذان ظهر خودمون رو به حد ترخص اصفهان برسونیم تا روزه ام درست باشه.
همین کار رو انجام دادیم. آروم آروم برگشتیم پایین. در طی همین دو ساعت خانواده های زیادی به این منطقه اومده بودند و یواش یواش داشت شلوغ میشد. مطمئنا" اگه ماه رمضان نبود اینجا غلغله بود. دقایقی از ساعت 11 گذشته بود که به ماشین رسیدیم و در مسیر برگشت قرار گرفتیم. جاده ی برگشت به اصفهان خلوت بود.
خریدی مختصر از به فروشگاه لبنیات آخرین کار ما در این سفر بود. در نجف آباد شاهد رگبار کوتاه باران بودیم که لطافت هوا رو صد چندان کرد. وقتی رادیو اذان ظهر اصفهان رو پخش میکرد به زازران رسیدیم و دقایقی بعد به منزل
با اینکه مدت این سفر بسیار کوتاه بود اما از جهات مختلف برامون فوق العاده و روح بخش شد. خدا رو هزاران بار شکر بخاطر این همه نعمتی که قابل وصف و شمارش و اندازه گیری نیست.
الحمد لله رب العالمین
درباره این سایت